Zatoka Fińska - wielkie łowisko wzdłuż Szlaku Królewskiego

Zatoka Fińska stanowi urozmaicony obszar wodny, idealny do połowu różnorodnych gatunków ryb. Głębokość średnia wody wokół wysepek wynosi poniżej 10 m. Głównymi zdobyczami wędkarzy to szczupak, sandacz i okoń.

Zatoczki szczupakowe jedna za drugą

Na Zatoce Fińskiej każdy znajdzie dla siebie mnóstwo stanowisk do łowienia dużego, nawet ponad 10 kilogramowego szczupaka. Szczególnie łatwo złapać drapieżnika na płytkich wodach zatoczek i na obszarze archipelagu. Znane łowiska to np. zatoka Pernajanlahti. Poszukiwacze wielkiego szczupaka wiedzą, że jego królestwem jest archipelag Tammisaari.

Rejony Sipoo, Kirkkonummi–Tammisaari oraz okoliczne wody Helsinek obfitują w sandacza. Gatunek morski jest niewielki, o masie poniżej 1 kg. Ilościowo jednak wystarczy dla każdego − oby znaleźć odpowiednie miejsce do wędkowania. Zimą sandacz kieruje się w rejony przyujściowe rzek, m.in. Porvoonjoki, gdzie uderza najlepiej na jiga.

   
Okoń jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem na obszarze całej Zatoki Fińskiej. Amatorzy okonia mogą liczyć na prawdziwe przeżycia podczas wędkowania, zarówno podczas upałów letnich jak i zimą spod lodu. Pod koniec jesieni uderza z zacietrzewieniem na jiga na brzegach płycizn i licznych tutaj cieśninach o szybkim nurcie.

Sieja spod mostów

Łowienie siei na wiosnę nabiera coraz większej popularności. Już począwszy od marca i kwietnia, natychmiast po zniknięciu pokrywy lodowej z zatoki, rozpoczynają się połowy tego gatunku. Ulubionymi stanowiskami są przezroczyste wody o piaszczystym dnie wokół mostów. Przeciętna waga siei waha się w granicach od 500 do 700 g, ale złapanie większych sztuk jest możliwe.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Zatoka Virolahti znajdująca się na wschodniej stronie Zatoki Fińskiej to najlepsze łowisko morskiej troci.

Trocie łowione są na najdalej wysuniętym krańcu archipelagu Zatoki Fińskiej. Pomyślny dzień może przynieść liczne trofea. Niejeden zawzięty osobnik o błyszczących bokach, może uderzyć na spoona Twojej wędki trollingowej po stronie nawietrznej brzegu, lub w pobliżu cyplu półwyspu.

Wędkarze łowiący łososia metodą trollingową udają się na wody poza archipelagiem. Złapanie tej cennej ryby wymaga dużo wysiłków, ale na początku lata żyłka napina się pod ciężarem często, również pod wielkimi okazami.

Zdjęcie: Juha Rahkonen 

Wycieczka wędkarska z przewodnikiem może dostarczyć tak pięknej zdobyczy.

Surowe tonie i bujno zarośnięte zatoki

Krajobrazy Zatoki Fińskiej pieszczą oczy. Skaliste wysepki, kamieniste wyspy o piaszczystych plażach, a pomiędzy nimi otwarta toń morza – to typowe pejzaże zatoki. Charakterystyczne dla tych obszarów jest jednoczesne występowanie bujnej i surowej przyrody. Długie, sięgające do wnętrza lądu płytkie zatoczki porośnięte szuwarami są znakomitymi łowiskami ryb.

Na obszarze Zatoki Fińskiej znajdują się dwa parki narodowe. Jeden z nich to Park Narodowy Tammisaari, ze swymi rozległymi archipelagami, obejmujący pas wód morskich opływających wybrzeża miast Tammisaari i Hanko. Park Narodowy Wschodniej Zatoki Fińskiej rozpościera się wokół portów Hamina i Kotka. Reprezentuje sobą surową przyrodę zewnętrznych kresów archipalagu. Znany jest z wielkiej różnorodności gatunków ptaków. Masowa wędrówka ptaków arktycznych pod koniec wiosny, to oszałamiające widowisko przyrodnicze w rejonie wschodniej Zatoki Fińskiej.

Zdjęcie: Lentokuva Vallas 

Archipelag Inkoo.

Wybrzeża zatoki pokryte są taflą lodu zwykle od stycznia do marca.

Jakość wody jest zadowalająca, w niektórych częściach zatoki nieco mętna. Pojawiające się miejscami glony morskie mogą zakłócać wędkowanie.

Wzdłuż wybrzeża Zatoki Fińskiej przebiega Szlak Królewski, bardzo stara trasa pocztowa. Przy drodze można zobaczyć liczne kościoły średniowieczne, dworki, wioski z warsztatami ślusarskimi oraz miasta portowe.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Archipelag Helsiński oferuje piękne krajobrazy i wody obfite w ryby.