Merikarvianjoki - tak blisko a tak daleko od codzienności
Zdjęcie: Niko Ala-Uotila
Rzeka Merikarvianjoki oferuje przepiękne środowisko łowienia ryb, niezależnie od pogody.
Rzeka Merikarvianjoki należy do najbardziej popularnych obiektów wypraw wędkarskich Finlandii Południowej. Rwące strumienie tej rzeki oferują idealne warunki wędkowania metodami muchową i spinningową.
Długość obszaru objętego wymogiem posiadania pozwolenia na wędkowanie wynosi łącznie 24 km. W obrębie dorzecza znajdują się liczne miejsca o silnym prądzie wodnym, z których największe i najbardziej popularne to potoki: Lankoski, Puukoski, Stäävitkoski, Vaadinkoski oraz Holmankoski. Teren jest dobrze oznaczony. Na wszystkich potokach łatwo trafić do łowisk, obok których znajdują się stanowiska na ognisko, wiata wędkarska oraz toaleta.
Rainbow trout is a common game species on River Merikarvianjoki and on many other rivers and rapids fishing sites in Finland. Rainbow trout are pursued using colourful flies, small plugs and spoons.
Długi sezon wędkarski
Na rzece Merikarvianjoki wędkowanie dozwolone jest przez cały rok. Wody rzeki wolne są od pokrywy lodowej począwszy od marca i kwietnia aż do przełomu listapada i grudnia, co pozwala na łowienie ryb w różnych warunkach. W okresie zimowym można spróbować wędkowania spod lodu.
Zdjęcie: Kimmo Puosi
Ryba uderzyła ponownie na muchę!
Na początku wiosny, zaraz po ustąpieniu lodów, rozpoczyna się zarybianie narybkiem pstrąga tęczowego, trwające do późnej jesieni. Pozwala to na zapewnienie wydajnych połowów w ciągu całego sezonu wędkarskiego. Waga średnia narybku wynosi 1,5 kg, ale zdarzają się również ryby o wadze 5 kg. Pstrąg tęczowy uderza chętnie na przynęty takie jak mucha typu „leech” - imitacja pijawki, w kolorach czerwono-czarnym lub pomarańczowo-czerwonym. Z mniejszych much nęcą je poczwarki i larwy, szczególnie o barwie oliwkowej. Zestaw błystek na pstrąga tęczowego powinien składać się z małych woblerów, spoonów, spinnerów i muszek spinningowych.
Zdjęcie: Pete-Jukka Rinteelä
Rzeka płynie poprzez piękne tereny regionu Satakunta.
Na wiosnę, zaraz po ustąpieniu lodów z powierzchni rzeki, rozpoczyna się trwająca aż do czerwca wędrówka troci morskiej w górę rzeki. Druga fala migracji trwa od końca lata do późnej jesieni. Poza przynętami stymulującymi, na trocie morskie stosuje się imitacje muszek, również powierzchniowe. Uwagę trocia przyciągają szczególnie barwy łączone, m.in. żółto-czarne i pomarańczowo-czarne.
Łosoś rozpoczyna swoją wędrówkę przeważnie w miesiącach lipiec–sierpień. Najlepszym sezonem łowienia łososia jest jednak jesień. Na aktywność łososi w wielkim stopniu oddziaływuje przepływ wody w rzece. Czasami najlepiej biorą w czasie, gdy przepływ po wznoszeniu się zaczyna opadać.
Łososia warto łowić na muchę tubową i mniejsze muszki na haczyku, natomiast do trollingu na tę poszukiwaną rybę można zastosować tradycyjne woblery łososiowe oraz błystki obrotowe i spoonery. Zalecane barwy przynęt to: czarna, fioletowa, brązowa, czerwona i żółta.
Zdjęcie: Niko Ala-Uotila
Łosoś z potoku Lankoski.
Szukasz zakwaterowania na wybrzeżu morskim czy nad rzeką?
Gmina Merikarvia oferuje różnorodne opcje zakwaterowania. Nad rzeką można skorzystać z domku letniego, hotelu lub kempingu. Jeżeli morze jest celem wyprawy wędkarskiej, również nie braknie różnych możliwości noclegowych. Na obszarze dorzecza rzeki Merikarvianjoki wędkarze mogą skorzystać z usług doświadczonych przewodników.
Zapraszamy do wędkowania nad rzekę Merikarvianjoki!
Zdjęcie: Eumer
Nad rzeką Merikarvianjoki wędkarze mają do dyspozycji dobrze zorganizowane usługi branży turystyki połowowej.
Polski
