Konnevesi - łowisko surowe i pełne ryb

Pośród jezior Finlandii Konnevesi charakteryzuje się wyjątkowo przezroczystymi wodami. W części północnej widoczność jest dobra jeszcze na głębokości 5–6 metrów, a w okresie zimowym nawet na 10–11 m. W okolicach Kivisalmi jezioro dzieli się na dwa wielkie baseny główne.

Surowe krajobrazy basenu północnego jeziora Konnevesi

Część północna jeziora Konnevesi (69 km²) o podłużnym kształcie, położona na osi północny zachód – południowy wschód – podobnie jak wszystkie jeziora tego regionu, osiąga głębokość 7,5 metrów, a w najgłębszym miejscu 44 m.

Głębokość termokliny (warstwa skoku termicznego) jeziora dochodzi latem ogólnie do ponad 20 m. Spowodowane to jest silnymi wiatrami hulającymi swobodnie na otwartych przestrzeniach akwenu pozbawionego niemal wysepek.

Zdjęcie: Ismo Kolari 

Długie tonie północnej części jeziora Konnevesi.

Część południowa jeziora o powierzchni dwa razy większej niż basen pónocny (120 km²), pokryta jest licznymi wyspami, a jego dno pełne jest oddzielonych od siebie zagłębień, co tworzy z tego akwenu zróżnicowane, pozostające w naturalnym stanie jezioro. Głębokość średnia wynosi 12,5 metrów, a w najgłębszym miejscu dochodzi do 56 m. Wędkarze wypływający na otwarte wody centralnej części jeziora nie mogą nudzić się podczas łowienia ryb, płynąc pośród przepięknych krajobrazów, po jeziorze usianym małymi wysepkami i skalistymi ostrowami, labiryntowymi obszarami wodnymi z wąskimi zatoczkami i cieśninami. Niektóre z wysp są bardzo duże i pokryte lasami.

Chłodne wody jeziora Konnevesi są w Finlandii Południowej najważniejszym środowiskiem bytowania wędrownej troci, żyjącej w naturalnym stanie. Okresy żerowania troci są krótkotrwałe, ponieważ obfita populacja sielawy gwarantuje rybom szybkie zapełnienie brzucha. Konnevesi zalicza się do nielicznych jezior w Finlandii, zapewniających w dniu pomyślnym możliwość złapania rekordowego trocia o wadze ok.10 kg.

Na celowniku kilogramowy okoń

Złapanie dużego okonia w tych wodach jest bardzo możliwe ze względu na wyjątkową obfitość pożywienia. Ryby o wadze ok. 1 kg są w jeziorze bardzo powszechne. W okresie zimowym okonie łowi się błystką wahadłową w wodach pośrednich w miejscach, gdzie średnia głębokość wynosi 8–12 metrów. Na wyprawę z wędką podlodową można wybrać się np. prosto z pobliskiego parkingu Mäkäräniemi.

Jesień jest korzystną porą roku dla wędkarzy okoniowych. Największe sztuki przebywają najchętniej pośród ławic sielaw poruszających się w wodach pośrednich wielkich głębin. Łowione są tutaj metodą m.in. „drop shot”.

Zdjęcie: Jouni Lehmonen, Etelä-Konneveden ympäristön kehittämishanke. 

Jezioro Konnevesi nazywane jest ”Inari Finlandii Środkowej” ze względu na jego zróżnicowany i surowy charakter, piękno natury i obfitość ryb.

W drugiej połowie czerwca rozpoczyna się najlepszy sezon połowów siei. Jezioro Konnevesi obfituje w bardzo małe sieje, które łowi się najlepiej z łódki, ciągnąc powoli wobler na głębokości kilku metrów pod wodą. Najlepsze miejscówki to krańce przylądków, wejścia do zatoczek i inne miejsca, gdzie wylęgają się jętki i chruściki unoszące się ku powierzchni wody. Pobłyskujące od czasu do czasu sieje tuż pod powierzchnią wody, można łowić również spinningiem na przynęty muchowe i małe spinnery.

Szczupaki olbrzymy ukrywają się w płyciznach, w ławicach sielaw

Jezioro Konnevesi oferuje wędkarzowi szczupaka nieograniczone możliwości rozgrywek wędkarskich. Np. okolice Pakarilansalo zaliczane są do głównych łowisk tego drapieżnika. Na początku lata, kiedy pojawiają się rośliny wodne, a sieje pluskają się wzdłuż krawędzi płycizn otwartej toni jeziora, przychodzi czas na rozpoczęcie połowów dużego szczupaka spinningiem. Jesienią większe sztuki uderzają na przynęty wędkarza trollingowego w okolicach głębin, tam gdzie chmary sielaw poruszają się najchętniej.

Zdjęcie: Jouni Lehmonen, Etelä-Konneveden ympäristön kehittämishanke. 

Pod koniec jesieni wędkarze trollingowi łowią troć jeziorową za pomocą martwej rybki oraz różnych sztucznych przynęt.

Obszary części środkowej jeziora Konnevesi podlegają programowi ochrony obszarów wybrzeży wód oraz należą do sieci Natura 2000. W 2014 r. powstał Park Narodowy Etelä‐Konnevesi.

Wędkarzom wybierającym się na ryby łódką, polecamy zaopatrzenie się w echosondę i mapę batymetryczną jeziora, ponieważ dno pokryte jest w wielu miejscach skałkami podwodnymi. Nierówności dna oznaczają dla wędkarza „eksploratora” również niewyczerpane możliwości wyboru najlepszych stanowisk na wędkowanie. Podczas wyprawy na ryby w tych okolicach, od czasu do czasu pojawia się okazja podziwiania majestatycznego lotu rybołowa.

Zdjęcie: Jouni Lehmonen, Etelä-Konneveden ympäristön kehittämishanke. 

Jelenie na skalistych ostrowach jeziora Konnevesi.