Keitele - surowe łowisko Finlandii Środkowej

Keitele, drugie co do wielkości jezioro Finlandii Środkowej, rozpościera się pomiędzy gminami Äänekoski i Viitasaari, w pobliżu drogi krajowej nr 4. Olbrzymie jezioro dzieli się na 3 części: Keitele Dolne (Ala-Keitele), Keitele Środkowe (Keski-Keitele) i Keitele Górne (Ylä-Keitele).

Wielkie różnice w głębokościach wód

Presja rybołóstwa i wędkowania na jeziorze Keitele jest w tej chwili niewielka, a zagęszczenie rybostanu bardzo dobre. Droga krajowa nr 4, główna magistrala Finlandii, wijąca się wzdłuż zachodnich brzegów akwenu na dużym odcinku, ułatwia szybki dostęp do jeziora. Mnóstwo tam przystani dla opuszczenia łódki na wodę, krytych stanowisk dla turystów i miejsc wypoczynku.

Keitele Dolne dzieli się na drobniejsze baseny: Ukonselkä, Kertonselkä, Räihänselkä i Koivuselkä. Wędkarze polują tam na szczupaka, okonia i sandacza. Również w tej części jeziora występuje wielka zmienność w poziomach wody, co ułatwia znalezienie dobrego łowiska. Warto kierować się w kierunku skałek podwodnych przerywających głębiny, gdzie zawsze żerują ryby. Zatoczki zarośnięte sitowiem to doskonałe łowiska szczupaka, który kręci się często pomiędzy skałkami kamienistych wybrzeży w nadziei na żer.

Zdjęcie: Lentokuva Vallas 

Bezmierne przestrzenie jeziora Keitele.

Keitele Środkowe -bogata w ryby i skalista część jeziora

Keitele Środkowe zajmuje największy obszar jeziora Keitele. Dzieli się na baseny: Karttuselkä, Kokonselkä i Suovaselkä. Przeglądając mapę głębokości jeziora można zorientować się natychmiast, że wody te to znakomite łowisko ryb. Prosto z dennych zapadlisk wznoszą się prawie pionowo niskie skałki i grupy kamieni. Właśnie w takich miejscach porusza się często sandacz, szczupak oraz duży okoń. Wędkarze trollingowi poszukują na tych wodach trocia. Zatoczki Suovanlahti i Muikunlahti to popularne łowiska szczupaka i okonia.

Zdjęcie: Jaakko Tähti 

Czerwcowe zawody trollingowe w na jeziorze Ylä-Keitele. Zatoka Kokkosalmi to prawdziwy "hot spot".

   
Szczupak króluje w Keitelepohja

Keitele Górne tworzy baseny Pihkurinselkä i Paanalanselkä o surowym środowisku. Jest to obszar najgłębszych wód jeziora Keitele.

Płytkie wody zatoczek basenu Keitelepohja słyną z bogatej populacji szczupaka. Powszechne są tam również leszcz i jaź. Keitele Górne to najlepsze łowisko sielawy w tym regionie. Również populacja troci jest tutaj dobra. Miłośnicy miętusa mogą liczyć na najlepsze łowiska właśnie w tych okolicach.

Zimą na tafli lodowej pokrywającej jezioro, wędkarze podlodowi ustawiają swoje stanowiska. Ulubionym łowiskiem dla nich jest otwarta przestrzeń basenu Suovanselkä, gdzie na przynętę uderza wyczekiwany niecierpliwie duży okoń. Głębokość akwenu w różnych miejscach zmienia się gwałtownie. Mnóstwo tutaj obfitych w ryby płycizn nawet na otwartej toni jeziora. Nic dziwnego, że corocznie wędkarze łapią tutaj również ponad kilogramowe okonie.

Zdjęcie: Jaakko Tähti 

Mroźny dzień listopadowy przyciąga ryby łososiowate pod samą powierzchnię wody. Zatoka Hännilänsalmi, Ylä-Keitele.

Surowe i bogate w roślinność krajobrazy obok siebie

Krajobraz jeziora Keitele zdominowany jest przez podłużne akweny i duże wyspy, wśród których największe to Pängätsalo i Luotolansaari, która jest zamieszkała na stałe. Koryto główne jeziora rozpościera się na typowej dla jezior fińskich osi: północny zachód - południowy wschód, wyżłobione przez cofający się lodowiec.

Oczy turystów przyciągają niezwykłe przeciwności form krajobrazu – bogate w roślinność zatoczki i surowe brzegi skaliste w najbliższym sąsiedztwie. Zabudowa terenu jest tak niewielka, że wybrzeża wydają się czasami niemal dziewicze.

Jakość wody jeziora Keitele jest dobra lub znakomita.