Teno - najbardziej obfitująca w łososie rzeka Europy

Zdjęcie: Lentokuva Vallas 

Entuzjaści wędkowania na muchę na potoku Alaköngäs oraz na jego wybrzeżach piaszczystych, mogą złowić łososia olbrzyma.

Rzeka Teno płynie na obszarze arktycznym, w dolinie otoczonej wysokimi wzgórzami tundrowymi. Na odcinkach szeroko rozlanych można łowić ryby zarówno z brzegu jaki i z łódki. Długie łodzie charakterystyczne dla Teno, łatwe do wiosłowania nawet na silnych prądach, można wypożyczyć od przedsiębiorcy turystycznego.

Cały odcinek rzeki wspólny dla Finlandii i Norwegii o długości 288 km, objęty jest obowiązkiem pozwolenia na wędkowanie. Na całym obszarze można wędkować metodą muchową i spinningową z łódki, z wyjątkiem ujść tych dopływów, do których przenosi się łosoś. Obszary objęte pozwoleniem na wędkowanie spoonem i woblerem, to potoki Alaköngäs i Yläköngäs oraz w górę rzeki Inarijoki, począwszy od Matinköngäs.

Zdjęcie: Veli-Pekka Räty 

Szybki nurt Pahtavaaran Kynsiniva zalicza się do ulubionych łowisk na rzece Tenojoki.

Łódką na wielkiego łososia

Na rzece Teno można wędkować z łódki na całej jej szerokości. Większość dużych łososi łowi się na muchę, błystkę i spoona. Hot spoty to rozlewiska, głęboczki i szybkie prądy, tam gdzie łososie zatrzymują się albo płyną wzdłuż nich w górę rzeki. Łowienie z łódki rozpoczna się z tradycyjnych punktów wyjścia, zgodnie z kolejnością przybycia i z zachowaniem odpowiedniej odległości od łódki płynącej z przodu.

W okresie wysokiej wody łosoś porusza się blisko brzegu w słabszych prądach, natomiast podczas wody niskiej, warto wiosłować bardziej na środkowych prądach wodnych, kierując błyszczkę w okolice głęboczek.

Na początku sezonu kiedy woda jest wysoka, do wędkowania stosuje się przede wszystkim błystki wahadłowe. Jaskrawe i jasne barwy przynęt oddziaływują wtedy na ryby. Pod koniec sezonu łosoś uderza chętniej na przynęty o kolorach ciemnych, np. czarne, brązowe oraz ciemno czerwone.

Wahadłówka zaczepia się łatwo o dno, co wymaga umiejętności wędkowania, ale wysiłki mogą przynieść najlepsze trofea w życiu.

Świętojański sezon muchowy

Szczyt sezonu łososiowego rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca, kiedy poziom wody obniża się nieco po powodziach wiosennych. W pierwszych tygodniach stosuje się do połowu nieco większe muchy. Na płytkich i ciepłych wodach duże okazy można łowić nawet bardzo małymi muszkami, wyposażonymi w trójzębne kotwiczki, rozmiaru 8 lub 10.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Za chwilę łosoś znajdzie się na haczyku w potoku Sirma, w dolnym dorzeczu rzeki Teno.

Główny prąd wodny łososia z Atlantyku

Roczny uzysk łososi z rzeki Teno waha się w granicach 70–250 ton, co stanowi 15–20 % wielkości połowu ryb w skali europejskiej. Najbardziej powszechnym trofeum jest łosoś, który spędził w morzu cały rok, ważący 1–2 kg, nazywany w tych stronach ”titti”. W najlepszych latach uzyskuje się ryby przybywające do rzeki po spędzeniu 3 lat w morzu, o wadze 10 kg. Rzeka Teno znana jest szczególnie z wielkiego, ponad 20 kilogramowego łososia - marzenia każdego wędkarza, łowionego na tych wodach w większych ilościach niż z różnych innych rzek łososiowych na świecie.

Skład populacji łososia rzeki Teno i jej dopływów jest skomplikowany. Składa się z wielu genetycznie różnorodnych mniejszych podgatunków.

Zdjęcie: Matti Kettunen 

Wędkarze rozpoczynają wiosłowanie z tradycyjnych stanowisk, zgodnie z kolejnością przybycia na miejsce.

Lipień jest pewniejszą zdobyczą niż łosoś

Teno jest świetnym obiektem wędkowania na lipienia. W każdym odcinku rzeki żyją dorodne okazy tej ryby. Typowa zdobycz waży 0,5 kg, a większe, o długości 50 cm mogą ważyć ok. 2 kg.

Na rozlewiskach Teno w spokojną pogodę sieja dobrze bierze na muchę. Morska troć nagradza wysiłki wędkarza na początku sezonu wędkarskiego, w czerwcu i na samym końcu sierpnia. O wiele rzadziej można tutaj natrafić na łososia garbatego.

Obszar dorzecza Teno zamieszkiwany jest przez ludność lapońską Saamów. Łowienie ryb od tysięcy lat było w ich kulturze źródłem utrzymania. Lapończycy w dalszym ciągu łowią łososie budując groble i inne tradycyjne pułapki. Przybysze do doliny Teno mogą tutaj niemal usłyszeć echa pradawnej kultury łowienia łososia.