Teno - najbardziej obfitująca w łososie rzeka Europy
Zdjęcie: Kimmo Pöri Błyszczący łosoś wędrujący jest marzeniem wędkarzy nad rzeką Teno.
Rzeka Teno płynąca na północnym skraju Finlandii jest najbardziej obfitującą w łososie rzeką Europy. Niektórzy wędkarze wyciągają spod wody tylko pustą przynętę, ale wielu szczęściarzy Teno obdarza okazami o wadze nawet ponad 20 kg.Zdjęcie: Lentokuva Vallas ![Entuzjaści wędkowania na muchę na potoku Alaköngäs oraz na jego wybrzeżach piaszczystych, mogą złowić łososia olbrzyma. Entuzjaści wędkowania na muchę na potoku Alaköngäs oraz na jego wybrzeżach piaszczystych, mogą złowić łososia olbrzyma.](kuvat/76_small.jpg) Entuzjaści wędkowania na muchę na potoku Alaköngäs oraz na jego wybrzeżach piaszczystych, mogą złowić łososia olbrzyma. Rzeka Teno płynie na obszarze arktycznym, w dolinie otoczonej wysokimi wzgórzami tundrowymi. Na odcinkach szeroko rozlanych można łowić ryby zarówno z brzegu jaki i z łódki. Długie łodzie charakterystyczne dla Teno, łatwe do wiosłowania nawet na silnych prądach, można wypożyczyć od przedsiębiorcy turystycznego. Cały odcinek rzeki wspólny dla Finlandii i Norwegii o długości 288 km, objęty jest obowiązkiem pozwolenia na wędkowanie. Na całym obszarze można wędkować metodą muchową i spinningową z łódki, z wyjątkiem ujść tych dopływów, do których przenosi się łosoś. Obszary objęte pozwoleniem na wędkowanie spoonem i woblerem, to potoki Alaköngäs i Yläköngäs oraz w górę rzeki Inarijoki, począwszy od Matinköngäs. Zdjęcie: Veli-Pekka Räty ![Szybki nurt Pahtavaaran Kynsiniva zalicza się do ulubionych łowisk na rzece Tenojoki. Szybki nurt Pahtavaaran Kynsiniva zalicza się do ulubionych łowisk na rzece Tenojoki.](kuvat/77_small.jpg) Szybki nurt Pahtavaaran Kynsiniva zalicza się do ulubionych łowisk na rzece Tenojoki. Łódką na wielkiego łososia Na rzece Teno można wędkować z łódki na całej jej szerokości. Większość dużych łososi łowi się na muchę, błystkę i spoona. Hot spoty to rozlewiska, głęboczki i szybkie prądy, tam gdzie łososie zatrzymują się albo płyną wzdłuż nich w górę rzeki. Łowienie z łódki rozpoczna się z tradycyjnych punktów wyjścia, zgodnie z kolejnością przybycia i z zachowaniem odpowiedniej odległości od łódki płynącej z przodu. W okresie wysokiej wody łosoś porusza się blisko brzegu w słabszych prądach, natomiast podczas wody niskiej, warto wiosłować bardziej na środkowych prądach wodnych, kierując błyszczkę w okolice głęboczek. Na początku sezonu kiedy woda jest wysoka, do wędkowania stosuje się przede wszystkim błystki wahadłowe. Jaskrawe i jasne barwy przynęt oddziaływują wtedy na ryby. Pod koniec sezonu łosoś uderza chętniej na przynęty o kolorach ciemnych, np. czarne, brązowe oraz ciemno czerwone. Wahadłówka zaczepia się łatwo o dno, co wymaga umiejętności wędkowania, ale wysiłki mogą przynieść najlepsze trofea w życiu. Świętojański sezon muchowy Szczyt sezonu łososiowego rozpoczyna się w drugiej połowie czerwca, kiedy poziom wody obniża się nieco po powodziach wiosennych. W pierwszych tygodniach stosuje się do połowu nieco większe muchy. Na płytkich i ciepłych wodach duże okazy można łowić nawet bardzo małymi muszkami, wyposażonymi w trójzębne kotwiczki, rozmiaru 8 lub 10. Zdjęcie: Jari Tuiskunen ![Za chwilę łosoś znajdzie się na haczyku w potoku Sirma, w dolnym dorzeczu rzeki Teno. Za chwilę łosoś znajdzie się na haczyku w potoku Sirma, w dolnym dorzeczu rzeki Teno.](kuvat/78_small.jpg) Za chwilę łosoś znajdzie się na haczyku w potoku Sirma, w dolnym dorzeczu rzeki Teno. Główny prąd wodny łososia z Atlantyku Roczny uzysk łososi z rzeki Teno waha się w granicach 70–250 ton, co stanowi 15–20 % wielkości połowu ryb w skali europejskiej. Najbardziej powszechnym trofeum jest łosoś, który spędził w morzu cały rok, ważący 1–2 kg, nazywany w tych stronach ”titti”. W najlepszych latach uzyskuje się ryby przybywające do rzeki po spędzeniu 3 lat w morzu, o wadze 10 kg. Rzeka Teno znana jest szczególnie z wielkiego, ponad 20 kilogramowego łososia - marzenia każdego wędkarza, łowionego na tych wodach w większych ilościach niż z różnych innych rzek łososiowych na świecie. Skład populacji łososia rzeki Teno i jej dopływów jest skomplikowany. Składa się z wielu genetycznie różnorodnych mniejszych podgatunków. Zdjęcie: Matti Kettunen ![Wędkarze rozpoczynają wiosłowanie z tradycyjnych stanowisk, zgodnie z kolejnością przybycia na miejsce. Wędkarze rozpoczynają wiosłowanie z tradycyjnych stanowisk, zgodnie z kolejnością przybycia na miejsce.](kuvat/79_small.jpg) Wędkarze rozpoczynają wiosłowanie z tradycyjnych stanowisk, zgodnie z kolejnością przybycia na miejsce. Lipień jest pewniejszą zdobyczą niż łosoś Teno jest świetnym obiektem wędkowania na lipienia. W każdym odcinku rzeki żyją dorodne okazy tej ryby. Typowa zdobycz waży 0,5 kg, a większe, o długości 50 cm mogą ważyć ok. 2 kg. Na rozlewiskach Teno w spokojną pogodę sieja dobrze bierze na muchę. Morska troć nagradza wysiłki wędkarza na początku sezonu wędkarskiego, w czerwcu i na samym końcu sierpnia. O wiele rzadziej można tutaj natrafić na łososia garbatego. Obszar dorzecza Teno zamieszkiwany jest przez ludność lapońską Saamów. Łowienie ryb od tysięcy lat było w ich kulturze źródłem utrzymania. Lapończycy w dalszym ciągu łowią łososie budując groble i inne tradycyjne pułapki. Przybysze do doliny Teno mogą tutaj niemal usłyszeć echa pradawnej kultury łowienia łososia. |