Szczupak - krokodyl wód przybrzeżnych

Szczupaka można spotkać we wszystkich wodach w całej Finlandii. Jest to najczęściej spotykana ryba obok okonia. Wybrzeże Morza Bałtyckiego oraz całe wielkie pojezierze to królestwa szczupaka. Na tego drapieżnika można się wybrać zawsze na wody wolne od pokrywy lodowej oraz w okresie zimowym.

Zdjęcie: Jari Salonen 

Wybrzeża po stronie nawietrznej, to miejsca dające najczęściej pewność złowienia szczupaka.

Wybrzeże morskie Finlandii to królestwo wielkiego szczupaka

Sezon wędkarski na wodach strefy południowej Bałtyku rozpoczyna się w kwietniu, po stopieniu się lodu i trwa bez przerwy do grudnia. Prawdopodobieństwo złowienia szczupaka w tym okresie jest duże. Na morzu sezon brania dużego szczupaka przypada na wiosnę przed tarłem, w kwietniu i maju. Wtedy można zdobyć sztuki o wadze nawet 10 kg. Innym dobrym sezonem na olbrzymy jest koniec jesieni, na przełomie września i października, aż do grudnia. Zimna woda przyciąga większe okazy do płytkich zatoczek.

Latem i jesienią najlepszymi łowiskami na morskim wybrzeżu są miejsca występowania morszczyna pęcherzykowatego. Zatoczki trzcinowe, cieśniny i podwodne skałki to prawie pewne łowiska.

Zdjęcie: Jani Ollikainen 

Wody jeziora Rautavesi miasta Vammala obfitują w potężne okazy ryb.

Szczupak czai się w trzcinach

Na pojezierzach Finlandii Południowej i Środkowej sezon połowów na szczupaka trwa od początku maja do listopada. Szczyt sezonu wędkarskiego przypada po okresie tarła: od początku maja do połowy czerwca. Latem i jesienią wielkie okazy dobrze czują się na obrzeżach głębin, pośród skałek otwartego jeziora oraz w głębokich cieśninach.

Jesienią ostre krawędzie wysepek i płycizny z podwodnymi skałkami stanowią potencjalne łowiska szczupaka. Godne polecenia są również płycizny zarośnięte roślinami wodnymi. Przypomina o tym przysłowie fińskie: „wyskoczył jak szczupak z sitowia”.

Wędkarzowi tropiącemu szczpaka olbrzyma jesienią, na przełomie października i listopada, polecamy wybrać się na obrzeża sitowii, gdzie drapieżnik poluje na małe rybki. Mniejsze szczupaki żerują bliżej wybrzeży i w płytkich zatoczkach, gdzie są łatwym łupem dla wędkarzy przez cały sezon połowów.

Sezon wędkarki na szczupaka w Finlandii Północnej trwa od czerwca do października. Poza jeziorami, dobrymi obiektami połowów są tam liczne rzeki, gdzie uderzenie wielkiego szczupaka na przynętę jest zawsze możliwe.

Zwykle wędkarze wybierają się na połowy łódką. W dalszym ciągu jednak wędkowanie z brzegów małych jeziorek leśnych spinningiem należy do ulubionych tradycji w Finlandii.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Wielkiego szczupaka łowi się jerkiem.

Szczęka szczupaka materiałem na kantele

Od niepamiętnych czasów szczupak to ważna ryba i znany element fińskiej tradycji ludowej. Epopeja narodowa Kalevala zawiera opowiadanie o bohaterze Väinämöinenie, który wykonał instrument o pięknym dźwięku zwanym kantele, posługując się olbrzymią szczęką szczupaka.

Nazwa szczupak występuje powszechnie w fińskiej nomenklaturze. O znaczeniu historycznym tej ryby świadczy fakt, że w dawnych czasach suszony szczupak używany był jako środek płatniczy.

Drapieżnik złowiony przez Väinämöinena był prawdopodobnie największą zdobyczą w historii, Następne wielkie okazy ważyły ponad 20 kg. Jeżeli nie uda Ci się złowić szczpaka w wodach Finlandii, warto popatrzeć w lustro.
   

Wędkowanie na szczupaka

   
Szczupaka łowi się na wodach wolnych od lodu spinningiem i trollingiem. Typowe przynęty to: spoony, duże woblery, jerki, błystki obrotowe oraz przynęty jigowe imitujące rybkę. W okresie zimowym duże błystki wahadłowe i pionowe są bardzo skuteczne pod lodem.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Wiosną wielkie szczupaki przebywają najchętniej w płytkich wodach zatoczek.

Zestaw typowych spoonów wędkarza spinningowego zawiera modele ważące od 18 do 30 g. Powszechnie używane są błystki o czystych barwach metalowych oraz malowane na różne kolory. Najpopularniejsze fińskie spoony na szczupaka to: Professor, Räsänen oraz Krokodil.

Podstawową przynętą do wędkowania trollingiem na szczupaka jest wobler, czasami stosowany również do spinningu. Na dużego szczupaka warto się wybrać z woblerem o wielkości 15–20 cm. Znane fińskie marki to: Nils Master, Rapala i Sepen Tuuri.

Zdjęcie: Jani Ollikainen 

Jaskrawe kolory drażnią i dlatego działają najskuteczniej.

Jerk jest przynętą na wielkiego szczupaka

Wędkowanie na jerka staje się z roku na rok coraz popularniejsze. W okresie chłodnej wody, na wodach przybrzeżnych Bałtyku można złowić na tę przynętę wielkiego szczupaka. Najpopularniejsze jerki na olbrzymy to: Buster Jerk i Nils Master.

Szczupak uderza chętnie na duże przynęty jigowe imitujące rybki lub larwy. Latem można złowić szczupaka na jiga w głębinach, gdzie wtedy chętnie przebywają. Dużą popularnością cieszą się również suspending-jigi, utrzymujące się na dużych głębokościach.

Wędkowanie na martwą rybkę to zajęcie wręcz zabawne, ale traci powoli popularność. W trollingu stosuje się jednak powszechnie zestaw z uzbrojoną martwą rybką. Z myślą o wielkim szczupaku warto zastosować dużą rybkę jako wabik. Skutecznymi przynętami na tego drapieżnika są duże błystki obrotowe, takie jak: Mepps, Laxman i Piker.

Zdjęcie: Erik Herlevi 

Łowienie szczupaka na muchę przysparza wielu emocji. Zatoka Pernajanlahti.

Duże i piękne muchy na szczupaka

Szybko rośnie popularność łowienia szczupaka na muchę, która świetnie spisuje się w płyciznach, gdzie holowanie innych przynęt jest nieco trudniejsze. Muchy na szczupaka są bardziej puszyste i przymocowane do dużego haczyka. Nie przypominają one tradycyjnych muszek na łososie lub trocie. Do najpopularniejszych należą modele Marabou Deceiver. Najlepszą ich właściwością jest możliwość powolnego prowadzenia, co jest niezwykle praktyczne w okresie chłodnej wody.

Pamiętaj o przyponie metalowej

Szczupak jest silnym drapieżnikiem i dlatego sprzęt wędkarski musi być wytrzymały. Kołowrotek powinien być solidny: multiplikator lub spinningowy. Długość kija do spinninga powinna wynosić 2,1–2,7 m. Zalecamy linkę z włókna pojedynczego o grubości 0,30–0,40 mm, a plecionkę o 0,15–0,25 mm. Jak wiadomo, szczupak ma bardzo ostre zęby, więc linka powinna być przedłużona o metalowy przypon.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Äänekoski, Finlandia Południowa.

Podczas wędkowania na szczupaka, najważniejszą zasadą jest prowadzenie przynęty w odpowiedni sposób i w odpowiedniej warstwie wody. Nieco mniejsze znaczenie ma ubarwienie i model przynęty. W zimnej wodzie szczupak bierze często przy samym brzegu, na spokojnie prowadzoną przynętę. Latem tempo holowania i akcji wędki może być większe, dla wzmocnienia zainteresowania drapieżnika. Kiedy woda jest ciepła, szczupak ukrywa się w wodach głębokich. Wtedy wędkę zanurza się prawie do samego dna.

Na szczupaka spod lodu

Dla miłośników wędkowania podlodowego, szczupak jest niezwykle interesującą rybą. Nawet kilkukilowy drapieżnik może uderzyć na linkę pośród trzcinek, lub na skraju skupiska skałek podwodnych. Branie szczupaka spod lodu jest wydarzeniem pozostającym na długo w pamięci wędkarza.

Po przybyciu na miejsce wędkowania podlodowego na szczupaka, w pierwszej kolejności należy wywiercić tak wiele otworów w lodzie jak tylko jest to możliwe. Po tym robimy małą przerwę na np. wypicie ciepłego napoju z termosa i czekamy na uspokojenie się łowiska, po czym można rozpoczynać wędkowanie.

Zdjęcie: Teemu Koski 

Szczupak wypełnił cały otwór w lodzie.