Morska troć

Troć morska przenosi się do rzeki Merikarvianjoki na wiosnę, począwszy od kwietnia i jesienią od sierpnia. Masa średnia łowionej ryby wynosi 2 kg, a większe okazy ważą 5 kg. Inne łowiska morskiej troci to rzeki: Isojoki, Kokemäenjoki i Lestijoki.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Błyszcząca troć morska z potoku Korkeakoski, odnogi rzeki Kymijoki.

Troć surfująca po falach wybrzeża

Na całej długości wód przybrzeżnych Morza Bałtyckiego, trocie łowi się głównie metodami spinningową i trollingową. Najlepsze łowiska tej ryby znajdują się na południowym obszarze Botnika Południowego, w pobliżu miast Uusikaupunki i Rauma, obszar Airisto blisko portu Turku, gminy Kustavi, portu Hanko, Helsinek oraz w wodach wschodniej części Zatoki Fińskiej.

Srebrzysta troć morska uwielbia żerować pomiędzy wysepkami i skałkami na krańcach archipelagów. Wędkarze stosują tam metodę castingową rzucając do wody podłużne spoony. Pod koniec jesieni trocie można napotkać tuż przy samym brzegu. Na wiosnę przenosi się do wewnętrznych wód archipelagu, kierując się najpierw do zatoczek, które ocieplają się najszybciej.

Do wędkowania na troć morską zostały opracowane lżejsze przynęty. Najbardziej znane z nich to EV Trutta.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Przynęty na trocie do wędkowania spinningowego i trollingowego. Po lewej stronie pionowo: Kuusamo Supertaimen, Inkoo, Salamander, EV Trutta, JK-Uistin, Blue Fox Trout Quiver i Räsänen. Po prawej: Rapala Husky, AL Uljas, HK Varma, Rapala Flat Rap i główki do trollingu martwą rybką Anchovy.

   
Morska troć dziko żyjąca zagrożona jest wyginięciem

Troć morska rozmnażająca się naturalnie jest zagrożona, więc dla utrzymania większej populacji konieczne jest sztuczne zarybianie. Rdzenny gatunek troci występuje jedynie w dziewięciu rzekach. Np. w Teno trocie morskie łowi się jako dodatkowe zdobycze w trakcie połowu łososia.

Zdjęcie: Ismo Kolari 

Wyspa Tammio, Zatoka Fińska.