Śledź bałtycki - śledzik przystosowany do rejonów słodkowodnych
Zdjęcie: Risto Jussila Śledź bałtycki (Clupea harengus membras).
Sałaka, zwana popularnie śledzikiem bałtyckim, to najliczniej występujący gatunek ryb w fińskiej strefie przybrzeżnej Morza Bałtyckiego. Na początku lata śledziki łowi się wędką spławikową, a jesienią specjalną wędką wyposażoną w kilka haczyków bez przynęty. Na cieśninach łowi się wędką z haczykami w liczbie 5–10.Do linki głównej przymocowane są przypony boczne zakończone małymi błyszczącymi haczykami wielkości 2−6, ozdobionymi dla zachęty glitterem. Jesienią warto spróbować haczyków o kolorze złotym. Dodatkową przynętą na śledziki jest błyszczący spoon obciążający przypon. Dobre łowiska śledzika to cieśniny i wody o głębokości 4–8 m, otaczające ostre brzegi skalne. Wędkarze lubią łowić te smakowite rybki z mostu Lauttasaari w Helsinkach, mostu zwodzonego Lillholmen w Parainen oraz z mostu Raippaluoto w porcie Vaasa. Zdjęcie: Jari Tuiskunen  Uusikaupunki. Ławice śledzi poruszają się czasami pod powierzchnią wody, a czasami przy samym dnie. Nie warto przejmować się brakiem brania spod powierzchni. Można zanurzyć wędkę powoli do samego dna. W jakimś momencie wędzisko zadrży. Najlepszy sezon na śledziki trwa kilka tygodni - na wybrzeżu południowym do połowy maja, a w okolicach portu Vaasa o tydzień dłużej. Jesienią sezon trwa od września do października. Bałtyckie śledziki nadają się znakomicie do celów spożywczych. Można je przyrządzić na różne sposoby: smażąc, wędząc, gotując lub opiekając w piekarniku. Zdjęcie: Risto Jussila  Raippaluoto, Vaasa. | 
Polski
