Inne gatunki ryb - dominant, demersal and imported fish

Sielawa i stynka

Sielawa niczym nie zaskoczy wędkarza spławikowego.Ta mała rybka przebywa najchętniej na szerokich toniach wód śródlądowych i stanowi ważny gatunek łowiony przez zawodowych rybaków. Jest także żerem dla ryb drapieżnych. Nikt jeszcze nie wymyślił czym zachęcić sielawę do uderzenia na błystkę.

Mniejsza od sielawy stynka (Osmerus eperlanus), należy również do gatunku jeziornego o niezwykle licznej populacji i stanowi ważną część żeru ryb drapieżnych. Stynka występuje w dużych ilościach również w wodach przybrzeżnych i uderza natarczywie na przynęty jigowe.

Zdjęcie: Risto Jussila 

Uklejka (Alburnus alburnus).

Różne ryby karpiowate

Uklejka i krąp (Abramis bjoerkna) występują w dużych i średnich jeziorach Finlandii Południowej i Środkowej. Kleń (Leuciscus cephalus) i certa (Vimba vimba) spotykane są w kilku rzekach i wodach przybrzeżnych Finlandii Południowej. Niewielki karaś pospolity (Carassius carassius) jest jedynym gatunkiem ryb w małych jeziorkach zamulonych, natomiast w zatokach wielkich jezior może nabrać wagi do 2 kg. Jelec pospolity (Leuciscus leuciscus) występuje w czystych wodach i na wybrzeżu bałtyckim w Finlandii Północnej.

Zdjęcie: Jari Tuiskunen 

Rozpiór (lub siniec) (Abramis ballerus). W wielu jeziorach tworzy zwarte populacje, ale rzadko uderza w przynętę.

Lin (Tinca tinca) występuje w ciepłych, płytkich, silnie zarośniętych zatoczkach, w przybrzeżnej strefie Bałtyku oraz w wielu jeziorach Finlandii Południowej i Środkowej. Ciepłe lata początku XXI wieku przyczyniły się do szybkiego rozrostu populacji lina. W niektórych wodach żyje wiele okazów, których waga dochodzi do 2 kg. Karp (Cyprinys carpio) występuje jako ryba hodowlana w płytkich zatoczkach w przybrzeżnej strefie Bałtyku i ujściach rzek oraz w niektórych zarośniętych jeziorach Finlandii Południowej. Najcięższe złowione w Finlandii karpie ważyły ponad 20 kg.

Ryby przydenne i gatunki importowane

Flądra występuje w południowej i południowo-zachodniej przybrzeżnej strefie Bałtyku, ale nie jest raczej poławiana na wędkę. Węgorz (Anguilla anguilla) ma swoje małe populacje w wielu jeziorach, w strefie przybrzeżnej Bałtyku oraz w niektórych systemach rzecznych. Począwszy od lat 90. niektóre jeziora zarybiane są intensywnie węgorzem, który łowiony jest na wędkę spławikową. Dorsz (Gadus morhua) pojawia się w wodach Finlandii bardzo rzadko i poławiany jest w niewielkich ilościach.

Zdjęcie: Antti Koli 

Flądra (Platichthys flesus). Obszar wód morskich Hanko należy do najlepszych łowisk storni (flądry).

Palia jeziorowa (Salvelinus namaycush) spotykana w postaci hodowlanej w jeziorze Inarijärvi, pochodzi z wielkich jezior Ameryki Północnej. Typowy okaz palii łowionej osiąga od pół do dwóch kilogramów.

Pstrąg źródlany (Salvelinus fontinalis) pochodzi również z Ameryki. Utworzył naturalnie rozmnażające się populacje w górnym biegu rzeki Kemijoki, wypierając żyjące tam wcześniej dzikie gatunki ryb. W naszych czasach pstrągiem źródlanym zarybia się kilka rzek Finlandii Południowej. W Laponii typowa ryba poławiana osiąga wagę 200 g, a w Finlandii Południowej około 1 kg.

Kolczasty i oślizgły jazgarz (Gymnocephalus cernuus) uzyskiwany jest jako zdobycz uboczna podczas wędkowania podlodowego w całej Finlandii, z wyjątkiem Północnej Laponii. Ogólnie wiadomo, że żaden wędkarz nie przeznacza jazgarza do spożycia. Fińscy producenci konserw produkują specjały z jazgarza na najbardziej reprezentacyjne przyjęcia prezydenta kraju. W XIX w. Fińskie jazgarze wysyłano na dwór cara Rosji do Petersburga.