Trolling

Holowanie przynęty na lince za łodzią wiosłową to prastara metoda łowienia ryb. Fińska tradycja połowu łososia trollingiem, cieszy się nadal wielkim powodzeniem. Na rzekach Tenojoki i Tornionjoki największe okazy poławiane są woblerami, muchami i spoonami. Również trocie i lipienie łowi się tą metodą w systemach rzecznych. Na dużych jeziorach i w strefie przybrzeżnej Bałtyku, trolling uprawiany jest w głównej mierze z łodzi motorowych.

Zdjęcie: Risto Jussila 

Jezioro Keurusselkä znane jest z wielkich okazów szczupaka.

Przeczesywanie łowiska za pomocą deski trollingowej

Nowoczesna łódź trollingowa pozwala na łowienie kilkoma wędkami na raz. Część linek odciągnięta jest z przynętami na boki za pomocą deski trollingowej, pozwalającej na przeczesywanie szerokiego pasa wody w tym samym czasie.

Istnieją dwa typy desek trollingowych. Mała deska zakładana jest bezpośrednio na jedną linkę z przynętą i wyrzucana za burtę. Duże deski trollingowe zaś płyną na boku łodzi przymocowane liną plastikową lub metalową. Za pomocą klipsów luzujących przymocowanych do liny, możemy wzdłuż niej umieścić wiele linek z przynętami.

Wędka trollingowa powinna być sztywna i krótka, o delikatnym końcu. Grubość linki wynosi 0,35–0,45 mm. Im cieńsza żyłka, tym gwałtowniejsza akcja przynęty. Na łososia warto jednak zastosować nieco mocniejszą linkę. Przynęty zakłada się na linki o długości 20–50 m. Na rzekach łososiowych wystarczy linka podążająca za łodzią o długości 15–20 m.

Szczupaki przy krawędziach stoków i przy dnie

Na szczupaka najczęściej stosowanymi przynętami są woblery i spoony. Z myślą o dużych drapieżnikach, zabieramy ze sobą woblery pokaźnych rozmiarów. Szczupaka łowi się metodą trollingową przeważnie na wodach przybrzeżnych oraz na krawędziach płycizn, na głębokości 1–10 m. Woblery głębokościowe nurkują na duże głębie bez dodatkowego obciążenia. Za pomocą windy trollingowej szczupaka można łowić na głębokości 10 m. Stalową kulę windy warto opuszczać od czasu do czasu do samego dna, ponieważ do zwyczajów tego drapieżnika należy czatowanie na żer przy dnie zbiornika.

Zdjęcie: Risto Jussila 

Jezioro Kannonjärvi, Kannonkoski.

Zestaw z martwą rybką jest efektywny

Planując połowy trollingiem na ryby łososiowate, warto przygotować szybko pływające spoony oraz woblery o wąskich korpusach i szybkiej akcji, o długości 7–12 cm. Na łososia morskiego bardziej popularne są duże blachy. Wielkim powodzeniem wśród miłośników trollingu na trocie i łososie jeziorowe, cieszy się martwa rybka. Zestaw z sielawą lub uklejką na haczyku holujemy bardzo powoli. Natomiast woblery i spoony można ciągnąć bardzo szybko, 4–6 km/h.

Łososia jeziorowego i morskiego najłatwiej znaleźć na poboczach kamienistych płycizn, końcówkach przylądków oraz w wodach przybrzeżnych wysepek otwartego jeziora. Troć, a zwłaszcza łosoś morski i jeziorowy żerują często na środku jeziora, na krawędziach płycizn lub na głęboczkach. Pod koniec jesieni troć może uderzyć na wędkę całkiem blisko brzegu.

Latem łowi się trollingiem na głębinach

Na wiosnę i pod koniec jesieni, kiedy woda jest chłodniejsza, ryby łososiowate poruszają się w warstwie wody powierzchniowej. W środku lata można je napotkać na głębokości 5−20 m, gdzie łowi się woblerami obciążonymi oraz zestawem głębokościowym na martwą rybkę. Echosonda służy do wykrywania łowisk i ławic ryb.

Zdjęcie: Markku Myllylä 

Sieję można poczęstować małym woblerkiem.

Sandacz uderza na zestaw z dodatkowym obciążeniem

Wędkowanie trollingiem na sandacza wymaga odpowiednich woblerów i zestawu z obciążonego. Za pomocą dodatkowego obciążenia woblera, lub zestawu z bocznymi przyponami obciążonymi ciężkimi przynętami, wędkarz może obłowić głębiny 5–10 metrowe.

Podczas łowienia sandacza łódź trollingową prowadzi się powoli, 2–3 km/h. Wielu wędkarzy w dalszym ciągu twierdzi, że trolling z łodzi wiosłowej jest najlepszym sposobem na sandacza. Na początku lata najlepsze łowiska to otwarte tonie jezior, krawędzie płycizn i wejścia do zatoczek. W środku lata i jesienią trollingiem łowi się sandacza na środku akwenu, wzdłuż krawędzi płycizn, wokół wysepek oraz na głębinach. W zależności od godziny wędkowania i pogody dnia, sandacza łowi się tuż pod powierzchnią, przechodząc do głębokości ok. 10 m. Bywają dni, że sandacz w ogóle nie bierze.

Okonie i sieje łowi się na małe woblery. Duży okoń bierze czasami na małą blachę i martwą rybkę. Sieja uderza na maleńkie woblerki.

Wędkując metodą trollingową można stosować muchy, łącząc je choćby ze spoonem. Golec i troć uderzają chętnie na muchę.

Wśród wędkarzy trollingowych istnieją dwa obozy. Przedstawiciele jednego z nich wędkują niezwykle aktywnie, zmieniąc w pocie czoła przynęty i szukając różnych głębokości brań, przeszukując dno i skałki podwodne co do milimetra. Druga zaś grupa nastawia wędki i koncetruje się na rozkosznym lenistwie i podziwianiu otaczających krajobrazów.

Zdjęcie: Risto Jussila 

Trolling to relaksujące zajęcie.