Inne metody łowienia ryb

W dawnych czasach łowienie ryb do użytku domowego miało wielkie znaczenie dla ludności w Finlandii, jako sposób na zdobywanie pożywienia. Wykorzystanie odnawialnych zasobów ryb jest silną tradycją, żyjącą w dalszym ciągu w formie rekreacyjnego łowienia ryb.

Sieci są skuteczną pułapką, nadającą się do połowów całorocznych. Niektóre gatunki ryb łowi się wyłącznie siecią, ponieważ trudno byłoby złowić je przy pomocy innego sprzętu, mało efektywnego w połowach. Do typowych gatunków uzyskiwanych siecią, zaliczają się najpowszechniejsze gatunki występujące w wodach fińskich: sielawa, śledzik bałtycki, sieja, leszcz i miętus.

Dobre miejsca na zarzucenie sieci znajdują się w pobliżu stoków skarp, gdzie woda szybko pogłębia się. Na sielawy sieci nastawia się na środku jeziora, w warstwach pośrednich wody lub nad samym dnem.

Dyskusje nad wpływem łowienia siecią na populacje ryb bywają czasami gorące, a wielu wędkarzy chciałoby ograniczyć łowienie tą metodą. Na szerokich wodach Finlandii można jednak znaleźć wystarczająco dużo miejsca na rybactwo różnymi metodami. Ponadto wiele wód i gatunków ryb cierpi na brak zainteresowania wędkarzy. We wszystkich formach rybołówstwa należy również pamiętać o zachowaniu umiaru.

Zdjęcie: Veli-Pekka Räty 

Na potoku Kukkolankoski będącego częścią rzeki Tornionjoki, sieję łowi się przy dnie siatką osadzoną na długim kiju.

Więcierz to prosta pułapka

Więcierz (po fińsku „katiska”) należy do podstawowego wyposażenia rybackiego domku letniego. Rzuca się go do wody i przywiązuje do końca pomostu lub skałki podwodnej. Jest to znakomita pułapka na okonie i płotki. Na wiosnę do tego metalowego koszyka zanurzonego w płyciznach może zabłądzić szczupak. Zimą nastawia się go pod lodem na płytkich wodach, z nadzieją na złapanie miętusa.

Miętusy łowi się również żakiem - więcierzem wieloskrzydłowym, który można nastawić zarówno pionowo jak i poziomo wzdłuż dna. Na wiosnę za pomocą żaka łowi się szczupaki, leszcze i inne ryby białe, a w niektórych miejscach również sandacze.

Wędkowanie z latarnią przysparza emocji

Podczas ciemnych nocy jesiennych wędkowanie z latarnią jest fascynującym zajęciem. Wędkarz stoi na dziobie łodzi, oświetlając dno jeziora silnym światłem. Zbliżającą się rybę łowi trójzębem. Główne gatunki poławiane w czasie nocnych wypraw to szczupak i leszcz.

Zdjęcie: Risto Jussila 

Na szczupaka zimą nastawia się haczyki na głębokości ok. 2 m pod lodem, najlepiej na obrzeżach głębin. Jezioro Toisvesi, Virrat.

Haczyki na szczupaka spod lodu

W okresie zimowym wędkarze zastawiają pod lodem haczyki z przynętą na szczupaki i miętusy. Haczyki zanurza się na głębokości 2 m pod powierzchnią wody. Najlepsze miejscówki są na krawędziach głębi jeziora. Na takie haki można złapać również duże okazy. W styczniu haczyki nastawia się na miętusy na płyciznach, gdzie odbywa się jego tarło.

Latem łowi się często tradycyjną długą linką główną z wieloma haczykami, np. 100 szt.,zaopatrzonymi w przynętę, przyłączonymi przyponami do linki głównej. Jako przynętę na haczyki zakłada się robaki lub rybki. Taką metodą łowi się szczupaki, okonie, sandacze, węgorze i leszcze. Na olbrzymich toniach jeziora Saimaa na długą linkę łowi się łososia jeziorowego i trocia.

Wędkowanie różnymi zestawami z haczykami jest zajęciem interesującym, fascynującym i często przynoszącym dobre efekty.

Właściciele obszarów wodnych sprzedają również pozwolenia na łowienie ryb za pomocą różnych zestawów i pułapek. Wynajem niektórych domków letnich łączy się z prawem do łowienia ryb różnymi metodami.

Zdjęcie: Risto Jussila 

Wędkowanie długą linką z wieloma haczykami zaopatrzonymi w przynętę jest fascynujące.